فرزاد مؤتمن:
بازیگر نیستم
به گزارش دکور پرداز، فرزاد مؤتمن کارگردان فیلم «شب های روشن» در رابطه با حضورش بعنوان بازیگر در فیلم «خاطرات بند باز» اظهار داشت: بازیگر نیستم و قرار نیست این کار را ادامه بدهم، پیش از این فیلم پیشنهادهایی برای بازی داشتم ولی همیشه آنرا رد کردم اما زمانیکه پیشنهاد بازی در این فیلم را به من دادند، زمانیکه فیلمنامه را خواندم احساس کردم کاراکتر پدر طوری نوشته شده که می تواند بازیگر حرفه ای نداشته باشد، همین نکته سبب شد در این فیلم بازی کنم.
نشست نقد و بررسی فیلم «خاطرات بندباز» به تهیه کنندگی سمیرا برادری و کارگردانی حامد رجبی با حضور کارگردان، بازیگران فیلم و محسن آزرم منتقد سینما شب گذشته (شنبه ۱۱ آذر) در پردیس سینمایی چارسو برگزار شد.
به گزارش دکور پرداز به نقل از روابط عمومی گروه سینمایی هنر و تجربه، در شروع این جلسه محسن آزرم منتقد سینما با اشاره به اینکه سینمای ایران پس از انقلاب، سینمای اجتماعی را باب کرده است، اظهار داشت: سینمای اجتماعی همچون غلط های رایج است که متاسفانه برخی منتقدان سینمایی ایران به اشتباه از روی هم نوشتند در حالی اساسا سینما در ذات خودش اجتماعی است.
وی ضمن اشاره به این که خیلی از فیلمها، آثار نقد اجتماعی هستند اضافه کرد: این فیلمها موضع اجتماعی دارند و مقرر است جرقه ای را در ذهن مخاطبشان روشن کنند؛ آثار «برادران داردن» نمونه بارز آن است. به صورت مثال فیلم «رزتا» که یکی آثار آن هاست در سینما باقی نماند و این فیلم سبب شد تا قانونی برای کودکانی که زیر سن قانونی کار می کردند تصویب بشود و نامش را قانون رزتا گذاشتند.
این منتقد سینما ضمن اشاره به این که ما در ایران فیلمسازانی را داریم که دغدغه نقد اجتماعی دارند اظهار داشت: آن چه که در رابطه با سینمای اجتماعی گفته می شود اشاره به فیلمسازانی دارد که حرفی برای گفتن دارند اما کمتر فیلمسازانی هستند که بخواهند از داستان اولیه خود فراتر بروند و نقد کنند.
آزرم افزود: فیلم «خاطرات بندباز» مانند اثر قبلی سازنده اش «پریدن از ارتفاع کم» مساله ای است که خود فیلمساز دارد و اثر را با یک نگاه انتقادی می سازد و این همان چیزی است که کارگردانی را مجبور به ساخت فیلم نقد اجتماعی می کند.
حامد رجبی کارگردان فیلم «خاطرات بندباز» ضمن اشاره به این که ایده فیلم از واژه «شاپینگ سوسیالیستی» که توسط مراد فرهادپور عنوان شد در ذهنم شکل گرفت، اظهار داشت: البته این فیلم در رابطه با آن واژه نیست اما محرک اصلی آن بود. چندباری فیلمنامه را بازنویسی کردیم تا در نهایت به همین که شما تماشایش کردید رسیدیم.
وی افزود: فیلمسازی برای من خودآگاه نیست اما میدانستم که در فیلم احتیاج به یک سکون و آرامش داریم و این مساله در طول ساخت فیلم رعایت شد اما این بدان معنا نیست که بدون هیچ چیز از قبل تعیین نشده ای سر صحنه برویم و یک ایده کلی داشتم اما هیچگاه و تا لحظه فیلمبرداری کامل آنرا نمی بندم و امکان تغییر وجود دارد.
حامد رجبی در ادامه اضافه کرد: من فیلمی را دوست دارم که کنشگری اجتماعی در آن وجود داشته باشد و اگر فیلمی می سازیم باید تبدیل به یک کنش شود و این کنش مندی ابتدا باید برای خود من باشد البته منظورم از کنش مندی یک کار فکری است. این که خود فیلم یک نگاهی را منتقل کند.
فرزاد موتمن کارگردان سینما که در این فیلم بعنوان بازیگر حضور پیدا کرده بود در رابطه با حضورش در این فیلم بعنوان بازیگر اظهار داشت: در همین اول جلسه باید اعلام کنم که بازیگر نیستم و قرار نیست این کار را ادامه بدهم، پیش از این فیلم پیشنهادهایی برای بازی داشتم ولی همیشه آنرا رد کردم. در رابطه با بازی در این کار باید بگویم حامد رجبی را سالهاست که می شناسم و آثارش را دنبال می کردم و زمانیکه پیشنهاد بازی در فیلمش را به من دادند، سمیرا برادری تهیه کننده کار گفت فیلمنامه را بخوان و بعد جواب بده. زمانیکه فیلمنامه را خواندم احساس کردم که کاراکتر پدر طوری نوشته شده است که می تواند بازیگر حرفه ای نداشته باشد، همین نکته سبب شد که در این فیلم بازی کنم.
وی افزود: این وسوسه همیشه با من بود که کاری که خودم بعنوان کارگردان با بازیگران انجام می دهم یک مرتبه خودم تجربه کنم و بنابراین پذیرفتم و از تجربه ای که کردم راضی ام.
فرزاد موتمن با اشاره به اینکه در مرحله پیش تولید کار، چندین بار دورخوانی داشته ایم، توضیح داد: شخصیتی که بازی می کردم، بسیار مینیمال بود و برای بازی تلاش کردم که بفهمم حامد رجبی از این کاراکتر چه چیزی می خواهد، مینمال بودن فضای فیلم همان چیزی است که مرا برای بازی در کار ترغیب کرد.
موتمن ضمن اشاره به مباحثی همچون سینمای اجتماعی اظهار داشت: آن چه که به اسم درام اجتماعی در سینمای ایران نام برده می شود ژانری است در سینما که در ایران اختراع شده و پشتوانه سینمایی ندارد برای آنکه سینمای ما شبیه سینمای جاهای دیگر نباشد.
وی افزود: برای من در سینما تخیل همیشه جذاب است آن چه برای من در فیلم «خاطرات بندباز» مهم بود مینمال بودن داستان و ساختار فیلم بود. داستان دختری که وارد قصه می شود و تفکرات قدیمی یک پدر و دختر را بهم می ریزد و تغییر می دهد.
میرسعید مولویان بازیگر اثر هم در رابطه با حضورش توضیح داد: پیش از این کار فیلم «پریدن از ارتفاع کم» حامد رجبی را دیده بودم در آن اثر او لحظات ساده را خیلی اثرگذار به تصویر کشیده بود بنابراین احساس کردم که اگر در این فیلم حضور داشته باشم به خاطر جزئیات مدرنی که در پردازش کاراکتر دارد؛ بازیگر خوش شانسی هستم که توانسته این فیلم را در کارنامه کاری اش داشته باشد.
«میرسعید مولویان» اشاره کرد: زمانیکه فیلمنامه این کار را می خواندم، فیلمنامه کار جزئیاتی داشت که برایم بسیار جالب بود و اینطور نیست که فیلم به خودی خود جلو رفته باشد؛ بار اول که فیلمنامه را خواندم آنقدر بعضی از نکاتش برایم سنگین بود در راه رسیدن به دفتر حامد رجبی بار دیگر هم خواندم تا زمانیکه با او حرف می زنم بفهمم علت آن مکث ها و سکوت ها چیست، البته که در این فیلم همه چیز بسیار تعاملی بوده است.
در این نشست که اجرای آنرا علی زادمهر بر عهده داشت سمیرا برادری تهیه کننده فیلم هم حضور داشت و در انتها مخاطبان سوالات خویش را از سازندگان فیلم پرسیدند.
مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب