موانع دولتی بر سر راه مشارکت مردم در جهش تولید
به گزارش دکور پرداز، نایب رییس انجمن اقتصاد ایران ضمن اشاره به نقش پررنگ دولت در اقتصاد، عدم حضور مردم در سرمایه گذاری و تولید را نتیجه سیاستهای نادرست و سلطه شرکتهای دولتی و خصولتی دانست.
خبرگزاری مهر؛ گروه اقتصاد _ علی فروزان فر؛ واپسین روزهای سال ۱۴۰۳ بهانه ای بود تا به سراغ ارزیابی مجموعه مدیریتی کشور رفته و با عنایت به نامگذاری این سال (سال جهش تولید با مشارکت مردم) که درحال پایان است، در گفتگو با فرشاد پرویزیان، نایب رییس انجمن اقتصاد ایران، به مشکلات اصلی مردمی سازی اقتصاد و کاهش نقش و مشارکت مردم در جهش تولید بپردازیم.
او در قسمت اول از این گفتگو، از محدودیت های بخش خصوصی، مشکلات تأمین مالی، نقش بانکها در تخصیص منابع و چالش های خصوصی سازی صنعت خودرو سخن گفت.
مشارکت مردم در اقتصاد؛ ضرورتی برای معیشت
پرویزیان ضمن اشاره به این که مردم برای اداره معیشت خود ناچار به کار و مشارکت در اقتصاد هستند، اظهار داشت: مردم کار می کنند! پس این که می گویند مردم در اقتصاد مشارکت نمی کنند، اشتباه است. مردم در اقتصاد مشارکت می کنند، چون اگر مشارکت نکنند، زندگی شان نمی گردد.
وی در ادامه اضافه کرد: البته اگر منظور از مشارکت، مشارکت بیشتر مردم در سرمایه گذاری و در نتیجه تولید بیشتر است، باید بگویم در اقتصادی که ۸۰ درصد آن در دست دولت می باشد، دولت باید پای خویش را از اقتصاد بیرون بکشد، مردم بلدند کار کنند.»
پدیده Crowding Out و تنگ شدن عرصه بر بخش خصوصی
نایب رئیس انجمن اقتصاد ایران ضمن اشاره به پدیده Crowding Out در اقتصاد توضیح داد: به زبان ساده، اگر مقداری پول در شبکه بانکی باشد و همه آن پول را یک شرکت بزرگ خصولتی یا دولتی بگیرد، آیا پولی باقی می ماند که مثلا یک نفر وام بگیرد و تراکتور بخرد؟
او افزود: به صورت کلی، از این پدیده بعنوان تنگ شدن عرصه بر بخش خصوصی یاد می شود. یعنی در اقتصاد، برخی فعالیتهای بزرگ، آثار جانبی و حاشیه ای دارند که بخش های دیگر را ناکارآمد می کنند.
مشکلات دسترسی به منابع مالی برای مردم و بخش خصوصی
پرویزیان با اشاره به اینکه افراد عادی برای دریافت وام با موانع زیادی روبه رو هستند، اظهار داشت: شما اگر بخواهید وام بگیرید، حتی باید سیاهه جهیزیه مادر مادربزرگ تان را هم عرضه دهید. بعد هم باید بررسی نمایند که طرح شما سودآور است یا نه.
او ضمن اشاره به تخصیص گسترده منابع به شرکتهای بزرگ خصولتی اضافه کرد: آیا برای شرکتهای بزرگ خصولتی که نفوذ و قدرت دارند، این بررسی ها هم انجام می شود؟ نه این که بگوییم آنها بد هستند، اما آن سطح از بررسی های کارشناسانه برای این شرکت ها به درستی صورت نمی گیرد و امکان دارد منابع به سمتی برود که لزوماً کارآمدی اقتصادی ندارند.
نقش شبکه بانکی در تخصیص منابع
این کارشناس اقتصادی همینطور به نقش شبکه بانکی در اقتصاد اشاره نمود و اظهار داشت: شبکه بانکی خودش به شرکتهای زیرمجموعه خودش وام می دهد. بانکها هلدینگ ها دارند؛ این بانک به هلدینگ آن بانک وام می دهد و آن بانک به هلدینگ این بانک وام می دهد.
وی بعنوان یک نمونه توضیح داد: در این سیستم (نظام بانکی) یک نفر پیدا می شود که از یک بانک وام می گیرد، بعد با آن وام یک بانک جدید تأسیس می کند، و آن بانک جدید به زیرمجموعه های خود وام می دهد و ساخت وساز می کند. بعد همین بانک به تنهایی ۲۵ درصد نقدینگی کشور را بیشتر می کند.
پرویزیان با طرح این سوال که «آیا وظیفه بانک، بانک داری است یا بنگاه داری؟» اضافه کرد: آیا بانکی که منابعش را به خودش اختصاص می دهد، همان بررسی هایی را انجام می دهد که برای وام به من و شما انجام می دهد؟ آیا کارهای آن لزوماً اقتصادی می باشد و کارآمدی لازم را دارد؟
اقتصاد دولتی و محدودیت های بخش خصوصی
نایب رئیس انجمن اقتصاد ایران با اشاره به اینکه مبالغ و اعداد بزرگ در اختیار شرکتهای بزرگ است، اظهار داشت: کسی قدرت رقابت با آنها را ندارد و خیلی اوقات پول به جایی می رود که کارآمدی ندارد. مردم در چنین شرایطی عملا نمی توانند رونق اقتصادی ایجاد کنند یا تولید بیشتری انجام دهند. چرا؟ چون همه اقتصاد در دست دولت می باشد.
تاکید بر نقش بخش خصوصی
پرویزیان در ادامه ضمن اشاره به سخنان مقام معظم رهبری اظهار داشت: «خلاصه همه این حرف ها به این می رسد که مقام معظم رهبری فرمودند: آقا! بگذارید بخش خصوصی کار کند.» ای کاش کسانیکه این قدر ادعای ولایت مداری می کنند، به معنای واقعی به سخنان ولی فقیه گوش می دادند. وقتی ایشان این قدر بر بخش خصوصی تاکید می کنند، باید دست از سر اقتصاد برداریم.
انتقاد از مخالفت ها با خصوصی سازی خودروسازی
این صاحب نظر اقتصادی در واکنش به تغییرات عرصه صنعت خودرو و انتقال مدیریت آن به بخش خصوصی پس از ۵۰ سال اظهار داشت: به دنبال آغاز فرایند خصوصی سازی صنعت خودرو پس از ۵۰ سال، واکنش های گسترده ای از جانب برخی مدیران و کارکنان این صنعت مشاهده می شود. این در حالیست که منتقدان اعتقاد دارند خیلی از مدیران فعلی خودروسازی، وابسته به نهادهای دولتی و مجلس هستند و با تغییر ساختار، موقعیت شغلی خویش را در خطر می بینند.
پرویزیان ضمن اشاره به این که از آبدارچی، کارکنان عادی و پایین ترین سطح مدیران تا معاونان ارشد، خیلی از افراد شاغل در صنعت خودرو، به شکلی وابسته به نهادهای دولتی و مجلس هستند اظهار داشت: خیلی از این افراد اغلب بعد از بازنشستگی از دستگاههای دولتی، مجلس و…، در شرکتهای خودروسازی مشغول به کار شده اند و الان با تغییر ساختار و ورود بخش خصوصی، موقعیت خویش را در خطر می بینند.
او تصریح کرد باآنکه امکان دارد خیلی از مدیران فعلی صنعت خودروسازی، افراد شایسته و مخلصی باشند اما غالباً مدیران دستگاههای ناکارآمدی هستند که فاقد تخصص لازم در حوزه خودرو می باشند. این افراد اغلب در حوزه های تخصصی دیگر فعالیت داشته اند و به سبب ارتباطات سیاسی یا اداری، در صنعت خودرو به کار گرفته شده اند. این مورد سبب شده است که صنعت خودرو با چالش های جدی در زمینه مدیریت و نوآوری مواجه شود.
وی در ادامه با تکیه بر این که خصوصی سازی صنعت خودرو یک لزوم است اظهار داشت: حتی اگر بخش خصوصی با مشکلاتی مانند فساد همراه باشد، این به معنای توقف فرایند خصوصی سازی نیست و باید با نظارت دقیق، از سوءاستفاده ها جلوگیری کرد، اما مانع از تحول در صنعت خودرو نشد.
نایب رئیس انجمن اقتصاد ایران در ادامه اضافه کرد: به نظر می آید مخالفت ها با خصوصی سازی صنعت خودرو، بیشتر ناشی از ترس از دست دادن موقعیت های شغلی و امتیازات وابسته به نهادهای دولتی است. با این وجود، بسیاری براین باورند که خصوصی سازی می تواند به بهبود عملکرد و افزایش رقابت پذیری صنعت خودرو کمک نماید، حتی اگر با چالش هایی همراه باشد.
منبع: decorpardaz.ir
مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب