اسماعیل عفیفه با اشاره به وضعیت نمایش خانگی:
این جنس نظارت در آینده ممکن نیست
دکور پرداز: اسماعیل عفیفه از تفاوت کیفیت و وضعیت تولیدات سریال های نمایش خانگی نسبت به مجموعه های نمایشی سیما گفت و انتقادهایی را درباب روش نظارت بر تولیدات پلت فرم ها بیان نمود.
این تهیه کننده باسابقه تلویزیون که مجموعه های موفقی چون «میوه ممنوعه»، «زمانه»، «آنام»، «خانه ای در تاریکی» و «پس از باران» را در کارنامه دارد، در گفتگویی با ایسنا درباره ی فضای تلویزیون در عرصه تولیداتی که اینروزها دارد، در مقایسه با نمایش خانگی بیان کرد: از آنجائیکه شبکه نمایش خانگی در اختیار بخش خصوصی است و برمبنای میزان جذب مخاطب، پروژه های خودرا تعریف می کنند، شرایط متفاوتی نسبت به صداوسیما دارند. صداوسیما به ویژه در یک دهه اخیر، بیشتر سراغ تولید یک سری کارهای خاص رفته که بطور معمول جنبه سیاسی و تبلیغاتی در آنها غالب است. این رویکرد سبب شده است که محبوبیت سریال های تلویزیونی در این سال ها کاهش داشته باشد. معدود تجربه هایی مانند «پایتخت ۷» هم که با استقبال مواجه می شود، به سبب سابقه تولید آنست که مخاطبان به عنوان یک برند با آن ارتباط برقرار کرده و آنرا دنبال می کنند.
تهیه کننده سریال های «جیران» و «جنگل آسفالت» با تکیه بر این که شبکه نمایش خانگی ناچار است که برمبنای جذب مخاطب حرکت نماید، اضافه کرد: کارهای مختلفی هم در این سال ها در این بستر تولید شده که تعدادی از آنها خوب، برخی متوسط و برخی هم بد بوده است. طبیعتا هرچقدر زمان می گذرد، تجربه بخش خصوصی هم در این زمینه افزایش می یابد و احتمالاً به نقطه تعادل بهتری در مدیریت تولیدات خود خواهند رسید. فکر می کنم شبکه نمایش خانگی در آینده، تولیدات بهتری نسبت به آن چه امروز ارائه می کند، خواهد داشت.
وجود فضای تعاملی در عرصه نمایش خانگی هم موضوع دیگری بود که عفیفه با اشاره به آن اظهار داشت: امروز در همه جای دنیا پلت فرم ها به صورتی کارکرد تلویزیون های خصوصی را پیدا کرده اند اما در حقیقت این بستر یک بستر و مدیای تازه است که مانند سایر نقاط جهان، در ایران هم شکل گرفته است. پلت فرم هایی که رویکرد تعاملی با مخاطب خود دارند، دیگر مانند تلویزیون ها، ارتباط شان با مخاطب یک جانبه نیست. امروز مخاطب می تواند بواسطه ابراز دیدگاه های خود، روی تولیدات شبکه خانگی تأثیر بگذارد و این وجه تمایز این بستر جدید با تلویزیون های خصوصی در گذشته است.
وی در ادامه با پیش بینی افزایش کیفیت تولیدات در این بستر تازه، عنوان کرد: از آنجائیکه در این زمینه بخش خصوصی تعیین کننده است، احتمالاً روند تولیدات هم به سوی و سویی خواهد رفت که شاهد افزایش کیفیت در این آثار هم باشیم. سریال سازی عقبه ای طولانی در تلویزیون دارد و بطور شاخص از دهه ۷۰ شاهد ایجاد جریان سریال سازی بصورت جدی در تلویزیون بودیم اما شبکه خانگی عمر کوتاهی دارد و به این علت قیاس میان تولیدات این دو، کار ساده ای نیست. تلویزیون طی چهار دهه گذشته کارهای زیادی ساخته که در بین آنها تولیدات شاخص و بسیار عالی هم زیاد است؛ در عین این که کارهای معمولی و ساخته های بسیار ضعیف هم داشته است. در نمایش خانگی هم با همین نسبت، هم شاهد کارهای خوب بوده ایم و هم آثار ضعیف؛ البته با نگاهی بدبینانه می توان بگویم تعداد آثار متوسط و ضعیف در شبکه خانگی، کمی بیشتر است و تولیدات برجسته تا به امروز در شبکه خانگی قلیل بوده اند. در عین حال شخصا به آینده این مسیر خوش بین هستم و با افزایش تجربه مدیران پلت فرم ها، سیاستگذاری ها به سوی و سویی می رود که کیفیت تولیدات هم افزایش پیدا کند.
این تهیه کننده همین طور درباره ی سپردن سکان نظارت بر شبکه خانگی به صداوسیما و حواشی مربوط به فعالیت ساترا، اظهار داشت: به نظرم روشی که امروز برای نظارت بر تولیدات شبکه خانگی وجود دارد، روش درستی نیست. علاوه بر این که این روشی نیست که در طولانی مدت انتظار پاسخ مثبت از آن داشته باشیم. باید مسئولیت تولید محتوا را برعهده مدیران پلت فرم ها بگذاریم. در نهایت وزارت ارشاد یا تلویزیون می تواند شورایی را برای سیاستگذاری تشکیل دهند که اعضاء مختلفی از نهادهای بالادستی در کنار نماینده پلت فرم ها در آن حضور داشته باشد. این شورا می تواند سیاستهای بسیار کلی و جامع را معین کرده و به پلت فرم ها ابلاغ کنند، ولی مسئولیت اجرا و جزئیات مربوط به تولید و محتوای آثار باید برعهده مدیران پلت فرم ها باشد. در این شرایط اگر تخلفی هم صورت گرفت، مدیر پلت فرم برای اصلاح می تواند اقدام نماید.
لزوم افزایش تولیدات و از طرف دیگر تغییر شیوه نظارت به این تولیدات در نمایش خانگی هم، نکته دیگری بود که عفیفه در پایان، پیرامون آن اشاره کرد: در آینده اگر پلت فرم های داخلی به فکر توسعه کارهای خود و رقابت با پلت فرم های خارجی هستند، باید تولیدات بیشتری داشته باشند و واقعیت این است که کنترل تک تک این تولیدات ممکن نیست. از طرف دیگر، نهاد کنترل کننده چقدر دراین خصوص می تواند مشروعیت داشته باشد؟ بطورمثال ساترا، افرادی را متولی خواندن فیلم نامه ها کرده و افراد دیگری هم آثار را تماشا می کنند؛ مشروعیت این افراد چگونه احراز می شود؟ آن کسی که می خواهد متن فیلم نامه ای را مطالعه کند، چه کسی می تواند بطور قطع او را فردی موجه و خبره برای این مسئولیت بداند؟ کسی که هم فضای سینما و نمایش خانگی را بشناسد و هم با فنون فیلم نامه نویسی آشنا باشد و نسبت به شرایط تولید هم اشراف داشته باشد؛ به این علت این جنس از نظارت در آینده دیگر ممکن نخواهد بود و این شوراها هم تبدیل به جمع هایی برای ابراز سلیقه می شوند.
مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب