سیاست، ناجنبش و انقلاب در گفت و گو با آصف بیات
به گزارش دکور پرداز، کتاب «اِصقِلاب: سیاست، ناجنبش و انقلاب در گفت و گو با آصف بیات» شامل هفت گفت و گو با این نویسنده و پژوهشگر و استاد جامعه شناسی دانشگاه ایلینوی آمریکا منتشر گردید.
به گزارش دکور پرداز به نقل از ایسنا، این کتاب شامل هفت گفت و گوی احمد غلامی و شیما بهره مند با آصف بیات است که در انتشارات «کتاب شرق» راهی بازار کتاب شده است و عناوین گفت وگوها عبارتند از: «اسفار آصف»، «قطعات تفکر»، «چهره های متغیر اسلام سیاسی»، «جادوی انقلاب»، «پیشروی آرام»، «اصقلاب در غیاب انقلاب» و «ساحتِ اجتماعی انقلاب».
در معرفی کتاب «اِصقِلاب: سیاست، ناجنبش و انقلاب در گفت و گو با آصف بیات» عنوان شده است: آصف بیات در مقام پژوهشگر اجتماعی، نقشِ ایده ها و مقولات انتزاعی را در تبیین فرایندهای اجتماعی، مهم می داند و خواهان درک تجربی و بی واسطه از تحولات خاورمیانه است، بدین جهت به مشاهده و کاربرد روش های تطبیقی، تاریخی و قوم نگاری اصرار دارد. از نظر بیات، درگیری مولد با علوم اجتماعی و تفکر انتقادی درباره ی مقولات اجتماعی، فقط بوسیله دانش دقیق درباره ی منطقه جغرافیایی، به کارگیری چشم اندازهای وسیع و دیدگاه های تطبیقی و جست وجوی دانش معنادار بر محور رهایی انسان ممکن است.
کتاب «اِصقِلاب»، علاوه بر سیر فکری و جهان بینی و آثار بیات، به زندگی شخصی او می پردازد؛ این که چطور تجربه‌ی زیستن در دِهی فقرزده بر ساختار فکری او اثر گذاشته و به نوشتن آثاری همچون «کارگران و انقلاب ۵۷» و «سیاست های خیابانی: جنبش تهی دستان در ایران» و همین طور «اسلام و دموکراسی» منجر گردیده است.
عمده‌ی آثار متأخر بیات که تأملاتی درباره ی بهار عربی و بازخوانیِ مفهوم انقلاب است یعنی کتاب های «انقلاب بدون انقلابیون» و «انقلاب را زیستن» نیز متأثر از تجربه‌ی عینی و مشاهدات آصف بیات در کشورهای درگیر خیزش های عربی است. آصف بیات انقلاب را در معنای تغییرات وسیع اجتماعی درک می کند که با تغییر رادیکال حاکمیت هم راه است، اما معتقد می باشد تحولات سیاسی بعد از جنگ سرد، این درک از انقلاب را تغییر داد؛ گرچه نارضایتی های مردمی، اجتماعی و مبارزات توده ای بازهم ادامه پیدا کرد و منجر به خیزش هایی شد که در بهترین حالت در شکل اصقلاب ظاهر شده اند و تغییر معنادار سیاسی در فرم حاکمیت ایجاد نکرده اند. و این در حالیست که «در جریان این مبارزات، جامعه از حیث ذهنیت، انتظارات و هنجارها تحول پیدا کرد، ولی قدرت در بالا و رژیم ها چندان تغییر نکرد.» بیات معتقد می باشد که این شکاف جامعه و حاکمیت، دینامیک تازه ای به این کشورها داده که ما هنوز از آینده یا پیامد آن باخبر نیستیم.
او همین طور از انقلاب های افقی می گوید که در تعبیر قرن بیستمیِ انقلاب، انقلاب نیستند بلکه نوعی «اِصقلاب» (Refolution) هستند که تغییر چندانی در نظام سیاسی کشور یا در دولت و در رویه حکومت مداری و در ترکیب نخبگان سیاسی و اقتصادی ایجاد نمی نماید. درواقع، «این خیزش ها به انقلاب در معنای تغییر معنادار در نظام سیاسی و اجتماعی منجر نمی شود و بجای انقلاب، درحقیقت ترس از انقلاب را به شدت در میان الیت های جامعه به وجود می آورد، بطوریکه الیت ها و حاکمان در نخستین فرصت دست به سیاستهای ضدانقلابی و امنیتی کردن فضای سیاسی و اجتماعی می زنند. در صورتیکه کنشگران اصقلاب ها دلشان می خواهد که خیزش ها، رژیم های موجود را ملزم به اصلاحات معناداری بکند، ولی چون فاقد سازمان دهی یا رهبری منسجم و مسئول و یا نیروی سخت یا نظامی هستند، اغلب آنها قادر نیستند رژیم ها را ملزم به اصلاحات مورد نظرشان کنند. بنابراین، اصقلاب ها در عمل در ایجاد اصلاحات سیاسی ناکام می مانند. ولی وقوع رخداد خیزش و اصقلاب، خصوصاً اگر گسترده و عمیق باشد، می تواند منجر به تغییرات قابل توجهی در سطح جامعه، ذهنیت ها، هنجارها و برخی کنش های اجتماعی شود».
منبع: دكور پرداز
مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب